سخت اما شیرین

تازه فهمیدم که دوران آموزشی سخت ترین و زیبا ترین دوران آموزشیه یه سربازه البته اگه میگم سخت سختیش فقط هفته اوله چون هیچ کسی رو نمیشناسی قوانین رو نمیدونی ولی بعد که راه میفتی خیلی خوب میشه به قول بچه ها فاز میده از به خط شدناش تا سر کلاسا شوخی کردن و شب بعد از خاموشی با دوستا پچ پچ کردن حتی پست دادنهاش و رژه رفتنا هم حال میده اینا رو قبل از آموزشی نمی دونستم دوستان که رفته بودن میگفتن سخته نمیدونم شاید اونا از لحاض بدنی آماده نبودن اما من هیچ مشکلی از لحاض بدنی نداشتم چه کوه رفتن و چه جاهای دیگه خیلی از بچه ها که با ما هستن بعد از اینکه از اردو برمیگردیم مثل مردها میفتن یا صبح ( البته بگم نیمه شب بهتره چون بیدار باش ساعت ۳.۵ صبحه )با بدبختی بیدار میشن و تا بعد از صبحونه تو حالت خواب و بیداری به سر میبرن اما من اینقدر بیحال نیستم (خوب ما اینیم دیگه ) شاید این تجربیات و خوش گزرونی ها دیگه پیدا نشه و این جمع صمیمی و دوستها باحال و با معرفت دیگه یه جا و تویه یه کلاس دور هم جمع نشن به همین دلیل از همین العان وقتی فکرشو میکنم که چند روز دیگه باید از دوستان جدا شم و هر کی میره تو یه یگانی و از هم دور میشیم خیلی دلم میگیره . امیدوارم این دوستان و شما هرجا که هستید موفق و پیروز باشید .